นิยาย เขาคือโรคจิต รับลิงก์ Facebook Twitter Pinterest อีเมล แอปอื่นๆ นิยาย เขาคือโรคจิต เรื่องราวของนานะผู้มีสติมึนงงตลอดเวลากับวาคินโรคจิตแอบคลั่งรักตอนที่ 1ตอนที่ 2ตอนที่ 3 รับลิงก์ Facebook Twitter Pinterest อีเมล แอปอื่นๆ ความคิดเห็น
E-book ll Writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตจริงในต่างโลก! Writer's world ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิตจริงในต่างโลก! บทนำ เธอไม่รู้หรอกว่าโลกนักเขียนที่แท้จริงคืออะไร สิ่งที่เธอทำก็คือการเขียนจินตนาการลงไปในกระดาษหรือพิมพ์บนแป้นพิมพ์ เรื่องราวในนิยายของเธอมีผู้คนชอบอย่างมาก พวกเขาติดตามเธอเพราะต้องการอ่านเรื่องราวที่น่าตื่นเต้นและน่าสนใจที่ในโลกความเป็นจริงจะไม่มีวันพบเจอ เธอชอบที่พวกเขาชื่นชมและสนุกไปกันมัน เธอเป็นนักเขียนที่ชอบเขียนนิยายเพราะมันจะปลดปล่อยความเครียดของเธอได้ เธอเขียนอย่างต่อเนื่องจนสามารถขายออกเป็นรูปเล่มได้ เธอหากินโดยการเขียนนิยายตั้งแต่ตอนนั้น จนกระทั่งวันหนึ่ง เธอ นักเขียนที่มีนามปากกาว่า เลล่า หรือชื่อเล่นก็คือ นิรา ก็ได้รับพลังวิเศษ! สิ่งนั้นถูกเรียกว่า God eyes และระบบ Writer มันสามารถทำให้เธอมองเห็นโลกอีกโลกหนึ่งได้โดยการหลับตา มันมีโลกมากมายที่แตกต่างกันออกไป และระบบ Writer สามารถทำอะไรได้มากมายอย่างเช่นแลกเงินหรือไม่ก็ของวิ เศษ! พลังพวกนี้มันมีไว้สำหรับนักเขียนโดยเฉพาะ! และได้มีจดหมายจากผู้ที่เรียกตัวเองว่า พระเจ้า ส่งมา จดหมายได้บอกว่านักเขียนผู้ถูกเลือกจะต้องเลือกใครสักคนจากต่างโลก อ่านเพิ่มเติม
ไดอารี่ของแมวประกอบฉาก หน้าที่ 3 ไดอารี่หน้าที่ 3 [13/01/11,111] [เมฆเยอะมาก] ด้วยความช่วยเหลือจากวงเวทเคลื่อนย้ายผมจึงสามารถมาถึงโรงเรียนบาเรนเนียภายในพริบตา ตอนนี้ผมได้ย้ายมาอยู่ในหอพักของโรงเรียนแล้ว ห้องพักที่โรงเรียนนี้ใหญ่มากราวกับห้องพักในโรงแรมหรู มีห้องน้ำที่ขนาดพอเหมาะ ห้องนั่งเล่นกว้าง ห้องนอนสองห้อง ผมถูกใจห้องพักมาก แต่ผมไม่ถูกใจเพื่อนร่วมห้อง! เพื่อนร่วมห้องเฮงซวย! แรกพบผมคิดว่าเพื่อนร่วมห้องคนนี้เป็นฮัสกี้ที่สดใสและร่าเริงมาก พวกเราเข้ากันได้ดีในตอนแรก แต่จู่ ๆ ฮัสกี้ก็กลายเป็นหมาป่า! เพื่อนร่วมห้องหมาป่าจู่โจมผม ผมพ่ายแพ้อย่างง่ายดายและหมาป่านั่นก็พูดว่าผมจะต้องไปเป็นผู้ติดตามของเขา! ไอ้บ้าเอ๊ย! ผมไม่ใช่หมาป่าที่จะสนใจกฎผู้อ่อนแอจะต้องติดตามผู้แข็งแกร่งเหมือนหมาป่าอย่างเขานะ! ผมคือแมวที่รักอิสระ! แต่พอผมปฏิเสธเขาออกไปเขาก็จับผมกดลงพื้นและกัดคอของผมและกล่าวว่า ‘ถ้าไม่ยอมข้าจะฉีกกระชากหลอดลมของเจ้าให้ขาด!’ (นิฟฟ์เขียนพลางดัดเสียงเลียนแบบคำพูดด้วยสีหน้าหมั่นไส้) แล้วผมทำยังไงต่อน่ะหรือ? แน่นอนว่า.....ก็ต้องยอมนะสิ... (เบะปากและทำหน้าสิ้นหวัง) ถ้าไม่ยอมคอของผมก็อาจจะขาด ผมยังรู้สึกหวาดเสียวที่คออยู่เลย ตอน อ่านเพิ่มเติม
เขาคือโรคจิต ตอนที่ 3 ตอนที่ 3 เป็นครั้งแรกที่นานะเจอคนเปลือยต่อหน้า เธอหลับตาและหันหน้าหนีโดยอัตโนมัติ “ทำไมถึงไม่ใส่เสื้อผ้า” เธอเอ่ยถามทั้งที่ยังหลับตา วาคินไม่ตอบคำถามและเดินไปใกล้นานะด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาจับมือของนานะและจูงเธอไปนั่งบนเก้าอี้หน้าโต๊ะอาหารที่เต็มได้ด้วยอาหาร นานะลืมตาขึ้นมามองและกะพริบตาปริบๆ อย่างไม่เข้าใจ “กินสิ เธอควรกินอาหารที่มีประโยชน์” วาคินนั่งอยู่ตรงกันข้ามกับเธอ โต๊ะจึงพอบังสายตาของเธอไม่ให้เห็นอะไรต่อมิอะไรบนร่างของเขาได้บ้าง “ฉันรู้นะว่าเธอไม่ค่อยกินอะไรที่มีประโยชน์เลย กินแต่มาม่าใส่ไข่แทบทุกวันเลย” เขารู้ได้ยังไง? “ฉันเป็นห่วงนะ” เขาพูดต่ออีกประโยคด้วยสีหน้าเป็นกังวล นานะกะพริบตาปริบๆ ดูเหมือนว่าเขาจะทำอาหารให้เธอด้วยความหวังดี...แต่เดี๋ยวนะ ยังไงการที่เขามายืนตัวเปลือยมาทำอาหารในบ้านของเธอยังไงมันก็ไม่ปกติ เขาเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตอีกด้วย นี่มันพฤติกรรมของโจรไม่ใช่เหรอ? ถึงเขาจะไม่ได้ขโมยก็เถอะ แต่นี่มันผิด เธอควรโทรหาตำรวจ...ว่าแต่เบอร์โทรตำรวจคืออะไร? นานะพยายามนึก แต่ก็นึกไม่ออกเพราะเธอไม่เคยนึกสนใจเลย สุดท้ายเธอก็เลยต้องล้มเลิกที่จะโทรหาตำรวจ “แต่นายก็ไม่ควรแอบเข อ่านเพิ่มเติม
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น