ไดอารี่ของแมวประกอบฉาก หน้าที่ 1
ไดอารี่หน้าที่ 1
[11/01/11,111]
[ท้องฟ้าแจ่มใส]
สวัสดีไดอารี่ วันแรกของการเริ่มเขียนไดอารี่ตั้งแต่ได้รับความทรงจำจากชาติที่แล้วกลับมา อย่างแรกผมก็ต้องขอแนะนำตัวก่อน ผมชื่อ ไดโน ตอนนี้ผมควรเรียกตัวเองว่า นิฟฟ์•โนติน เพราะมันคือชื่อของร่างใหม่ที่ผมครอบครองอยู่ในตอนนี้... ใช่แล้ว! อย่างที่คิดนั่นล่ะ!
ผมที่ชื่อไดโนได้ตายไปแล้วและมาเกิดใหม่ในต่างโลกที่ไม่สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์เลย! โลกนี้มันเต็มคนที่มีหูและหางสัตว์! และใช่ผมมีมันด้วย หูและหางแมวที่ถูกปกคลุมด้วยขนปุกปุยสีเทา สีเหมือนสีผมของผม
และตั้งแต่ที่ผมได้รับความทรงจำจากชาติเดิมกลับมาผมรู้สึกเหมือนตัวตนชาติเดิมของผมจะกลืนกินตัวตนชาตินี้ของผมไปเกือบหมด นั่นทำให้ผมรู้สึกที่ไม่คุ้นชินเอาเสียเลยที่มีอวัยวะที่มนุษย์ไม่มีเพิ่มขึ้นมา สมาธิของผมมักจะหายไปกับการพยายามควบคุมหางไม่ให้ดิ้นอย่างกับหนอน (ตะปบหางตัวเอง)
แต่อย่าคิดว่าพอผมมีหูและหางแมวแล้วผมจะดูน่ารัก ผมที่มีหน้าตาธรรมดาตั้งแต่ชาติก่อนจนถึงชาตินี้พอมีหูและหางแมวมันไม่ทำให้ผมน่ารักเลย ไม่เท่ด้วย! แต่ทำไมไอ้พวกพี่ชายมันดูหล่อและเท่จังวะ (กดปลายดินสอเขียนด้วยความคับแค้นใจ) ในโลกใหม่ชีวิตใหม่นี้ผมมีพี่ชายอยู่สามคนแต่ละคนแม่งหน้าตาอย่างกับดารา แต่ทำไมผมถึงหน้าตาธรรมดาไม่โดดเด่นเหมือนพี่น้องคนอื่นล่ะ!? ท่านแม่ไปมีชู้เหรอ!?
ครอบครัวใหม่ของผมรักใคร่กลมเกลียวกันมากและรวยมากด้วย พ่อของผมมีตำแหน่งเป็นถึงมาร์ควิสและเป็นเจ้าเมืองที่ปกป้องดูแลเมืองจากอันตรายจากสัตว์ประหลาดอย่างดี ชายเมืองต่างก็รักและเคารพตระกูลโนตินมาก
ชีวิตใหม่ของผมสงบสุขและเรียบง่ายดี และผมเพิ่งจะรู้ตัวว่าผมน่ะ....โคตรจะเหมือนตัวประกอบเลย (T^T)
นิฟฟ์•โนติน
[เดินตลาดกับพี่ชายทั้งสาม]
ตระกูลโนตินเป็นปีศาจอสูรเผ่าแมวที่ปกครองและดูแลเมืองอาเรียที่อยู่ติดกับชายแดนระหว่างอาณาจักรเพื่อนบ้านที่อาจจะไม่เป็นมิตรและป่าคารอน ป่าคารอนเป็นที่ซึ่งเชื่อกันว่าเป็นทางส่งวิญญาณเข้าสู่ยมโลก มันเป็นป่าที่อันตรายมากเพราะมีผู้คนที่เข้าไปแล้วไม่ได้ออกมาและมีบ่อยครั้งที่สัตว์อสูรดุร้ายในป่าจะออกมาจากป่าแล้วไปโจมตีเมืองและหมูบ้านใกล้เคียง แต่เพราะมีตระกูลโนตินที่ถืออำนาจควบคุมกองทัพทหารที่เก่งกาจคอยปกป้องเรื่อยมา เมืองอาเรียจึงปลอดภัยมาจนถึงตอนนี้
เมื่อสมาชิกตระกูลโนตินปรากฏตัวในที่สาธารณะชาวเมืองจึงต่างให้ความสนใจเป็นอย่างมาก
“นั่นบุตรชายคนแรกของท่านเจ้าเมือง ท่านเอริอัสนี่นา! ดูรอยยิ้มอันอ่อนโยนและสว่างไหวนั่นสิ! และขนสีขาวของท่านเอริอัสที่ดูงดงามราวกับดวงจันทร์เต็มดวงยามค่ำคืนนั่นด้วย ไม่ว่าจะเห็นกี่ครั้งท่านเอริอัสก็ทำเอาหัวใจของข้าแทบละลาย”
“ดูนั่น! คุณชายรอง ท่านซีอุสก็มาด้วย ดูดวงตาดุดันและใบหน้าหล่อเหลานั่นสิ! ดูดุร้ายและน่าเกรงขามสมกับเป็นแมวดำ! เมื่อไม่นานมานี้ข้าเพิ่งได้ยินมาว่าท่านซีอุสได้นำทัพไปจัดการสัตว์อสูรที่ออกอาละวาดด้วยตัวคนเดียวด้วยล่ะ!”
“นั่นคุณชายสาม! ท่านลูกัส! สีผมครึ่งขาวครึ่งดำของท่านลูกัสยังเป็นเอกลักษณ์และดูดีไม่เปลี่ยน! นั่นทำให้ท่านลูกัสดูสมกับเป็นน้องชายของท่านซีอุสและท่านเอริอัส! และไม่เพียงเท่านั้นท่านลูกัสจะมีนิสัยร่าเริงและยิ้มสวยเหมือนท่านเอริอัส ท่านลูกัสยังมีทักษะการต่อสู้ที่เก่งกาจเหมือนท่านซีอุสอีกด้วย!”
“ข้ายังไม่ทันได้ขอบคุณพวกท่านตอนที่ช่วยข้าจากสัตว์อสูรเมื่อครั้งก่อนเลย ข้าอยากจะมอบของตอบแทนให้พวกท่านสักอย่าง!”
“ข้าด้วย!”
ชาวเมืองต่างก็เข้าไปรุมล้อมคุณชายทั้งสามแห่งตระกูลโนตินและมอบของเล็กๆ น้อยๆ ให้พวกเขาเป็นการตอบแทนที่พวกเขาคอยช่วยเหลือและปกป้องตลอดมา
นิฟฟ์ โนติน คุณชายคนที่สี่ของตระกูลโนตินโบกมือเรียกร้องความสนใจอยู่ข้างหลังเหล่าพี่ชายของเขา
เฮ้ยทุกท่าน! ข้าอยู่ตรงนี้! เห็นข้าไหม? คุณชายคนที่สี่ไง! ทำไมไม่มีใครพูดถึงข้าเลย! ข้ายังอยู่ตรงนี้ไง! พวกเจ้าจะลืมข้าไม่ได้นะ!
“เอ๊ะ แมวตัวสีเทาตัวนี้เป็นใคร?”
“เอ๋? นั่นคุณชายคนที่สี่ของตระกูลโนตินไม่ใช่เหรอ? อยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“เอ๋? ตระกูลโนตินมีบุตรชายสี่คนเหรอ? ข้าไม่เห็นรู้เลย”
นิฟฟ์รู้สึกเหมือนลูกศรที่มองไม่เห็นแทงทะลุหัวใจ นิฟฟ์กุมหัวใจและกระอักเลือด เป็นตัวประกอบไม่พอ ข้ายังจะเป็นพวกจืดจางอีกเหรอ!? นิฟฟ์รับไม่ด้ายยย!
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น